YAVAŞ İŞARETİ:

Çiftçi son derece sakin bir köy yolunda yaşamaktaymış. Ancak uygarlık geliştikçe yoldan geçen araç sayısı artmış. Bunun sonucunda da hemen hemen her gün çiftçinin tavuklarından birkaçı otomobillerin altında ezilmeye başlamış.

Çiftçi polise müracaat etmiş ve “Bir şeyler yapmalısınız. Her gün tavuklarımdan birkaçı otomobillerin altında ölüyor” demiş.

Ne yapmamızı istiyorsun?

Hiç önemli değil, yeter ki tavuklarımı korusun.

Polisler ertesi gün gelmişler ve yol kenarına bir levha dikmişler: “YAVAŞ! OKUL GEÇİDİ”.

İki üç gün sonra çiftçi polisi tekrar aramış; “Bu levha bir işe yaramadı. Eskisinden daha hızlı geçiyorlar ve TAVUKLARIM ÖLMEYE DEVAM EDİYOR”.

Polis tekrar gelmiş, bir levha daha dikmiş: “YAVAŞ! ÇOCUK ÇIKABİLİR”

Bu levha da işe yaramamış. Bir ay süresince gün aşırı çiftçi polisi aramış, polisler tedbir almaya çalışmışlar, ancak çözüm bulamamışlar. Bir ayın sonunda çiftçi tekrar polisi aramış.

Siz ne levha koyduysanız işe yaramadı. Acaba ben bir işaret koysam kabul eder misiniz?

Polis bakmış başa çıkılabilecek gibi değil, “Peki, kendi levhanı koy” demiş.

Aradan bir ay geçmiş, çiftçiden ses seda çıkmayınca polis merak etmiş ve çiftçiyi aramış.

Ne oldu, bir aydır ses seda çıkmıyor. Tavukların ezilmesi bitti mi?

Çiftçi;” Evet bitti. O zamandan bu yana hiç tavuk ezilmedi. Herkes yavaş gitmeye başladı” demiş.

Bu yanıtı alan polis arkadaşlarına “hadi kalkın, gidip bakalım. Sürücülerin sürat yapmasını engelleyecek bir uyarı bulduk sonunda” demiş. Yola çıkmışlar.

Çiftliğe yaklaştıklarında çiftçinin diktiği tabelayı görmüşler: “YAVAŞ ÇIPLAKLAR KAMPI!”

ÖLÇÜ:

Bir bilgeye sormuşlar: “Dünyada en çok kimi seversiniz?”

“Terzimi severim” demiş.

“Aman üstat, dünyada sevecek o kadar çok kimse varken terzi de kim oluyor?”

Bilge, “Çünkü, terzime her gittiğimde, ölçümü yeniden alır. Ama ötekiler öyle değildir. Bir kez benim hakkımda karar verirler, ölünceye kadar aynı gözle görürüler!” demiş.