Yargıtay 7. Ceza Dairesi, Galatasaray Spor Kulübü’nün stada baz istasyonu kurdurma hakkına sahip olmadığına ve bundan elde ettiği yaklaşık 3 milyon liralık gelirin Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğüne ödenmesine hükmetti.
Yargıtay, Galatasaray Spor Kulübü’nün Seyrantepe Spor Kompleksi’nde iki GSM operatörü ile anlaşarak baz istasyonu kurdurması ve buradan gelir elde etmesine ilişkin açılan davada, söz konusu geliri Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğünün alması gerektiğine karar verdi.
Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğü, kulüple yapılan 3 Mayıs 2011 tarihli sözleşmeye göre, Galatasaray’ın, maçlarını oynadığı stadın sadece kullanma hakkına sahip olduğunu belirterek, bu nedenle stada kurulan baz istasyonlarından elde ettiği yaklaşık 3 milyon liralık gelirin kuruma aktarılmasını istedi.
İcra takibi başlatan Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğü, miktarın ödenmemesi üzerine de dava açtı.
İstanbul 22. Asliye Hukuk Mahkemesi, Galatasaray’ı haklı bularak davayı reddetti. İtiraz üzerine dosyayı görüşen İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi de yerel mahkemenin hükmünü hukuka uygun buldu.
Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğünce kararın temyiz edilmesi üzerine dosya, Yargıtaya geldi.
Yargıtay 7. Ceza Dairesi, temyiz itirazlarını kabul ederek kararı bozdu ve yeniden yargılama yapılmak üzere dosyayı yerel mahkemeye gönderdi.
Kararın gerekçesinden
Yargıtay 7. Ceza Dairesinin gerekçesinde 2007’de spor kompleksinin kullanımının 49 yıllığına Galatasaray’a verildiğine ilişkin sözleşme imzalandığı, 3 Mayıs 2011’de de kulüple Spor Hizmetleri Genel Müdürlüğü arasında ilk sözleşmede yer almayan hususlar yönünden bir sözleşme daha yapıldığı bildirildi.
Yapılan ikinci sözleşmenin 6’ncı maddesinin, “Kulüp, almış olduğu intifa hakkını hiçbir surette üçüncü kişilere devredemez.” hükmünü içerdiğine işaret edilen kararda, şunlar kaydedildi:
“Taraflar arasındaki sözleşme ile oluşturulan intifa hakkı, davalıya (Galatasaray’a), taşınmaz üzerinde baz istasyonlarını kurma ve yararlanma hususunda kira sözleşmesi yapma hakkı vermeyeceğinden elde ettiği kira gelirlerinin davacıya ödenmesi gerekir. İş bu sebeple davanın reddi usul ve yasaya aykırı olup hükmün bozulması gerekmiştir.”
