Srebrenitsalı annelerin kalbine kazınan acı, Srebrenitsa Çiçeği’ne yansıyor. Oğlunu ve eşini soykırımda kurban veren Fadila Efendiç, kalbine işlenen acıyı elleriyle ördüğü
bu çiçekle dindirmeye çalışıyor.
Srebrenitsalı kalbi acı dolu annelerin sembolü, Srebrenitsa Çiçeği… Bu çiçek, hem Srebrenitsalı şehitler hem de şehit yakınları için derin anlamlar yüklü.
Srebrenitsalı Fadila Efendiç, soykırımda eşini ve oğlunu kaybeden acılı bir anne.
“Annelerin semaya açılan ellerini simgeliyor”
Acısını elleriyle işlediği çiçeği ile bastırmaya çalışan Efendiç, çiçeğin anlamını şöyle anlatıyor:
“Açılan eller Srebrenitsa annelerini sembolize ediyor. Evlatlarını eşlerini arayan bulmaya çalışan annelerin semaya açılan ellerini simgeliyor.”
Srebrenitsa Çiçeği’ndeki 11 yaprak, 11 Temmuz 1995 katliam gününü, etrafındaki beyaz renk ise masumiyeti simgeliyor.
Adaletin bir gün vuku bulacağına dair inanç ve umudu ise yeşil renk temsil ediyor.
“Birliktelik düşüncesi bile yeterdi”
Fadila Efendiç, bugün Srebrenitsa’da tek başına yaşıyor. Her fırsatta oğlunun ve eşinin kabri başında dua ediyor.
“Hep birlikte olabilseydik ne güzel olurdu. Birliktelik düşüncesi bile yeterdi. Onlar da benimle birlikte diye düşünmek zorundayım ancak değiller.”
Hüznünü, yüreği ile işlediği çiçeklere aktaran Srebrenitsalı şehit annesinin tek istediği, adaletin bir gün tecelli etmesi.
